Opis filmu

Po oszałamiającym sukcesie "Lepszego jutra" decyzja o stworzeniu kontynuacji była oczywista i błyskawiczna – w kinie komercyjnym rzadko porzuca się sprawdzone pomysły. Do pracy ruszyła ta sama ekipa, aby raz jeszcze opowiedzieć o honorowych i romantycznych bohaterach, walczących o sprawiedliwość w mrocznych zaułkach betonowego Hongkongu. Chow Yun-fat jest tu już wielką gwiazdą, ogrywa to z dużym dystansem i poczuciem humoru, komentując nawet modę, którą zapoczątkował wśród młodych Azjatów po premierze pierwszej części.

Chociaż nie brakuje w "Lepszym jutrze II" scen skrajnie dramatycznych, film ma zdecydowanie lżejszy nastrój niż pierwowzór, więcej tu autoironii i mrugnięć okiem. Fabuła jest bardziej pretekstowa i miejscami schodzi na drugi plan – liczy się przede wszystkim akcja. Sekwencje strzelanin, a zwłaszcza finałowa potyczka, podczas której luksusowa willa przestępczego bossa zamienia się w spływającą krwią ruinę, należą dzisiaj do ścisłego kanonu. Część z nich pieczołowicie odtworzyli Wachowscy w pierwszym "Matriksie", dobitnie wskazując, komu współczesne kino akcji zawdzięcza swoją widowiskowość i dynamikę.

Już podczas prac nad "Lepszym jutrem" Woo zaczął realizować pomysły, które tu znalazły pełne rozwinięcie, i które sprawiły, że stał się stylistą klasy Sama Peckinpaha czy Sergio Leone. Wśród nich znalazło się budowanie rzeczywistości w oparciu o intensywny montaż (David Borwell nazywa go konstruktywnym) oraz obfite wykorzystanie zwolnionych ujęć i ekstremalnych zbliżeń.

John Woo lubi powtarzać, że broń palna nie różni się dla niego od miecza. Widać to doskonale w scenach w których Ho (przypomnijmy – Ti Lung był gwiazdą filmów wuxia) chwyta za białą broń, stając się równorzędnym przeciwnikiem dla licznych oprychów z pistoletami.

Marcin Krasnowolski