Nagrody i festiwale

Opis filmu

Nagrodzony na festiwalu kina niezależnego Pia bezczelnie egocentryczny portret młodego artysty. 22-letni Sono, który później stanie się jednym z najbardziej bezkompromisowych i wpływowych japońskich reżyserów, w pierwszym pokazanym szerokiej publiczności filmie kreuje swój poetycki autoportret. Buńczuczne wypowiedzi skierowane prosto do kamery przeplatają się ze scenami biegania po mieście i nieudolnego umawiania się na randkę, ale też z konceptualnymi inscenizacjami, nadającymi całości metaforyczny kontekst.

Sono, jako młody poeta i performer, chwycił za kamerę, gdy przestały mu wystarczać możliwości druku: elegancko uwiecznione na papierze litery nie oddawały ogromu emocji, zawartego w ekspresyjnie kreślonych znakach. Zaczął zapisywać swoje wiersze na ścianach i uwieczniać cały proces w ruchu – z tych kaligraficzno-performerskich działań wyrosła jego filmowa twórczość, w której do dziś widać ogromną wrażliwość na formę i dziką energię wkładaną w proces kreacji. Debiutancki film jest przykładem zarówno tej pasji, jak i umiejętności łączenia pozornie nie przystających do siebie konwencji – w tym wypadku spontanicznego pamiętnika, animowanych eksperymentów i drobnych cytatów z japońskiej nowej fali.

Film, pochodzący z archiwum festiwalu Pia, został przez organizatorów odnowiony (z całym szacunkiem dla chropowatej jakości oryginalnej taśmy 8mm) i poddany cyfryzacji w ramach projektu promowania niezależnego kina japońskiego z lat 70. i 80. XX wieku.

Jagoda Murczyńska