Dziecko apokalipsy

Opis filmu

Krystaliczne fale, jasne plaże, skóra wystawiona na promienie słońca, senna atmosfera końca sezonu. To Baler, miejsce, w którym trzy dekady temu Francis Ford Coppola spędził kilka miesięcy podczas zdjęć do "Czasu apokalipsy". Dziś jest oazą surferów. Jednym z nich jest Ford, o imieniu nie bez powodu kojarzącym się z postacią reżysera. Zbliżający się do czterdziestki hipster spędza beztrosko czas ze swoją energiczną, bezpośrednią dziewczyną; odwiedza ich jego dawny przyjaciel, przywożąc ze sobą narzeczoną o urodzie modelki.

Scenariusz autorstwa producencko-reżyserskiej pary, Mario Cornejo i Monster Jimenez, z lekkością i subtelnym humorem portretuje grupę czwórki znajomych, stawiając zarazem przed nimi szereg egzystencjalnych pytań. Obezwładniający urok scenerii, bezpretensjonalny erotyzm wspólnych wypadów na plażę, urokliwe wieczory to nie wszystko: aura niekończących się wakacji nie chroni przed koniecznością brania odpowiedzialności za własne życie, a bohaterowie będą musieli skonfrontować się ze swoją przeszłością. Przesycone rozproszonym światłem kadry, niezwykle naturalna, niewymuszona gra aktorów i niespieszny montaż pozwalają jednak uniknąć dosłowności. Melancholijne piękno zdjęć uzupełnia nastrojowa muzyka Armi Millare z indie-rockowej grupy Up Dharma Down. Całość składa się na doskonale wyważone emocjonalnie, dojrzałe dzieło, mocno oddziałujące na zmysły.

Reżyser o filmie

"Chciałem stworzyć historię o prywatnych mitologiach, o tym jak w naszych głowach tworzymy narracje na własny temat. Myślę, że ludzie są zbiorami opowieści o sobie samych i musimy mieć świadomość tego, skąd one się biorą, jak się rozwijają i jak kształtujemy je w naszych umysłach. W swojej rodzinie możesz być tym przystojnym, tą mądrą, możesz być czarną owcą. Jesteś synem znanego, mieszkającego daleko reżysera, młodą matką, która straciła dziecko, albo dziewczyną, która miała problemy. Jesteś synem twojego ojca. Jesteś najgorszą rzeczą, jaka ci się przytrafiła."

tekst:
Jagoda Murczyńska