Archiwum - 8. Festiwal Filmowy Pięć Smaków
Zabawmy się w piekle
Nagrody i festiwale
Opis filmu
Sion Sono to twórca, przy którym Tarantino wydaje się łagodnym barankiem. Jego trzydziesta pierwsza już produkcja to bezkompromisowy pean na cześć japońskiego kina sensacyjnego – i na cześć filmu jako takiego. Po poważniejszych w tonie filmach nawiązujących do wywołanej tsunami katastrofy w Fukushimie twórca (ku ekstatycznej radości fanów) powraca do nieskrępowanego więzami logiki i dobrego smaku filmowego szaleństwa. Sięga w tym celu po własny scenariusz sprzed 17 lat: z czasów, gdy powstawał kultowy dziś "Klub samobójców". Estetyka gore posłużyła mu jednak tym razem do zrealizowania dynamicznej czarnej komedii, w której pośród fontann krwi grupa filmowców-amatorów o wdzięcznej nazwie Fuck Bombers realizuje wymarzone dzieło z udziałem... prawdziwej yakuzy. Gangsterzy uwikłani są we wzajemne konflikty, co okazuje się na rękę aspirującym filmowcom, szukającym pomysłu na spektakularne sceny walki.
Fascynacja uwiecznianiem rzeczywistości na celuloidzie i radosną ekspresją twórczą na planie filmowym to tylko jedna strona medalu. Sono płynie na fali nostalgii, nie byłby jednak sobą, gdyby nie dorzucił do niej sporej dawki ironii i złośliwych aluzji pod kątem przemysłu filmowego, zwłaszcza relacji producencko-reżyserskiej i reżysersko-aktorskiej. Równocześnie – w charakterystycznym dla siebie stylu – z dezynwolturą miesza gatunki filmowe, dorzucając do fabuły wątek miłosny z udziałem zbuntowanej nastolatki, kinofilską nostalgię i dużą dawkę popkulturowego kiczu, któremu nie sposób się oprzeć. Będą samurajskie miecze, dużo wystrzelonych kul, pościg z tasakiem, nietypowy francuski pocałunek a także najbardziej chwytliwa piosenka z reklamy pasty do zębów.
Jagoda Murczyńska
Sion Sono
Urodzony w 1961 w Toyokawie. W wieku 17 lat zadebiutował jako poeta, kilka lat później zajął się robieniem filmów. W 1990 zrealizował pierwszy pełny metraż, "Bicycle Sighs" (Jitensha Toiki). Od tego czasu jest regularnym bywalcem międzynarodowych festiwali, twórcą cenionym za radykalną wizję artystyczną, umiejętność łączenia szokującej formy z celną społeczną krytyką i bezkompromisowy filmowy język.
1985 Ore wa Sono Sion da! / I Am Sion Sono!
2000 Utsushimi
2001 Jisatsu sakuru / Suicide Club
2005 Noriko no shokutaku / Noriko’s Dinner Table
2008 Ai no mukidashi / Love Exposure
2010 Tsumetai nettaigyo / Cold Fish
2011 Koi no tsumi / Guilty of Romance
2011 Himizu
2012 Kibo no kuni / The Land of Hope
2013 Zabawmy się w piekle / Jigoku de naze warui / Why Don't You Play in Hell
2014 Tookyo Toraibu / Tokyo Tribe