24

Opis filmu

Historia pewnego dźwiękowca pojawiającego się na ekranie w tytułowych 24 scenach. Widzimy go przy pracy: jak rejestruje dźwięki. Przysłuchuje się ludzkiemu głosowi. Chwyta dźwiękową prozę życia: konflikty, momenty cielesnego zbliżenia, zaciekłe rozmowy o polityce, brzmienie naturalnego pejzażu. Nieprzypadkowe są też lokacje. Interesuje go zarówno miasto, jak i dżungla. Idzie do kina, przechadza po cmentarzu, nagrywa występy muzyków. Nienachalny podsłuchiwacz, duch o niezachwianej posturze. Jakby za wyobrażoną szybą – obecny, a jednak pozbawiony interakcji z otaczającym go światem, pozostawiony w bezgłosie. Sporadycznie tylko reaguje na podsłuchiwane sceny, czasem uśmiechem – na dowcip czy na absurd sytuacji. Każda podsłuchiwana przez niego osoba to kolejny głos w większej, duchologicznej układance.

Royston Tan powraca po kilkuletniej przerwie z następnym numerologicznym projektem – tym razem zamyka swoje obserwacje w medytacyjną mozaikę, portretując najbardziej niewidoczny z filmowych zawodów – samotnego dźwiękowca, pozostawionego w odosobnieniu i w cierpliwym nasłuchu. W tej roli wystąpił James Choong, wieloletni współpracownik reżysera, autor sound designu do większości filmów Tana. To z jego perspektywy singapurski artysta opowiada o tym, jak postrzegają Singapur jego mieszkańcy, gdy myślą, że nikt ich nie podsłuchuje. Pomimo, że świat w obiektywie Tana jest statyczny, nie oznacza, że statyczna i jednorodna jest rzeczywistość – to Singapur widziany i słyszany 24 klatki na sekundę, pełen duchów, ulicznego humoru i mikro-kontekstów, które czekają na odkrycie.

tekst:
Łukasz Mańkowski