Pięć Smaków w Domu

Archiwum - 9. Festiwal Filmowy Pięć Smaków

Jakub Szymczak: Na peryferiach świata

Filipiński reżyser Francis Xavier Pasion udaje się z kamerą na mokradła i obdarza głosem grupę ludzi, która dotychczas na swój temat milczała.

Twórcy, gdy zaglądają z kamerą na prowincję, portretują przede wszystkim życie ludzi, których zajmują problemy globalne. Kino pomija ludzi, którzy żyją na prawdziwych peryferiach tego świata – tych, którzy żyją z dala od szalonego tempa życia narzuconego nam przez ogólnoświatową, materialistyczną narrację. Społeczności z globalnego marginesu głos postanowił oddać filipiński reżyser Francis Xavier Pasion.

Bohaterowie filmu pod tytułem Krokodyl, mieszkańcy niewielkiej wioski, osadzonej na bagnistym terenie w południowych Filipinach, nie są w pełni odcięci od wynalazków nowoczesności i cywilizacji ludzkiej w ogóle. Korzystają z silników, używają pieniędzy, w filmie pojawiają się wojskowi, będący przedstawicielami władzy państwowej z odległej Manilii. Jednak tryb ich życia jest dużo bardziej od naszego zbliżony do tego, jaki prowadzili nasi przodkowie tysiące lat temu. Nie interesuje ich świat zewnętrzny a kontakt z przyrodą jest bliższy i dużo bardziej oczywisty. Tytułowy krokodyl jest jednocześnie symbolem bliskości ze światem natury oraz elementem, który jest centralną postacią fabuły. 

Wioska zbudowana jest wśród mokradeł – prowizoryczne budynki stoją na powierzchni wody, a przemieszczanie się między nimi jest możliwe tylko na łodziach. Na łódce do szkoły podróżują także dzieci. Jedno z nich, dziewczynka Rowena, w drodze do szkoły ginie, zaatakowana przez krokodyla. W świecie zżytym z przyrodą to raczej nieszczęśliwy wypadek niż codzienność. Widzimy wioskę skupioną na próbie odnalezienia ciała dziecka i pogrążoną w żałobie. W toku wydarzeń obserwujemy kolejne problemy wodnej, ukrytej przed światem miejscowości – nierówności ekonomiczne, analfabetyzm. Jednocześnie, życie płynie swoim odwiecznie powolnym tempem. Wiele z wątków ma wartość etnograficzną, na scenie dramatu pojawia się szaman, głos z offu przedstawia nam legendę związaną z mokradłami, nawiązującą zarówno do lokalnych duchów jak i do starotestamentowego potopu.

Nie sposób mówić o Krokodylu bez wspomnienia o formie – historia Roweny wydarzyła się naprawdę 20 lat temu - Pasion używa w swoim filmie również ujęć dokumentalnych, fragmentów wywiadów z rodzicami, zdjęć z ekshumacji zwłok. Pogłębia to poczucie, że film jest obdarzeniem głosem tych, którzy nigdy go nie mieli. Dzieło filipińskiego reżysera jest jednocześnie hołdem dla dziewczynki i jej rodziny jak również sportretowaniem społeczności, która nie potrafi jeszcze wyrazić sama siebie.

Jakub Szymczak 

 

„Krokodyl”

reżyseria: Francis Xavier Pasion

premiera: 2014

produkcja: Filipiny

 

bądź na bieżąco!

© Fundacja Sztuki Arteria
Nasza strona internetowa używa plików cookies aby dostosować się do twoich potrzeb. Możesz zaakceptować pliki cookies lub wyłączyć je w przeglądarce, dzięki czemu nie będą zbierane żadne informacje. Dowiedz się, jak wyłączyć cookies.